Leonie is eigenaresse van webshop Make Room en het blog / lifestylelabel By Miinti. Ze is voor haar werk dagelijks bezig met woontrends, kleuren en product design. Na jaren vanuit huis te hebben gewerkt opent ze begin februari de eerste stenen winkel van Make Room in het historische centrum van Grave (nb.) De komende weken kun je digitaal meeleven met haar belevenissen bij het openen ervan. Leonie’s blog Even tijd voor een kop thee terwijl ik begin aan mijn eerste blog voor Stessa.nl. Ik zie mezelf zitten en moet even lachen. Ik heb me in mn homepak (nee, niet van Roy Donders…) geïnstalleerd voor mn computer en kijk om me heen. Overal staan verhuisdozen, nieuwe producten, rollen papier, vintage meubeltjes die schreeuwen om een likje verf en in de hoek een grote berg plastic luchtkussentjes. Ik kon ze laatst gratis meenemen en tja, hoe bewaar je zoiets?! Ik zal me even voorstellen… Mijn naam is Leonie van der Laan, eigenaresse van webshop Make Room en blog + lifestylelabel By Miinti. Begin februari is het eindelijk zover, dan open ik de eerste stenen winkel van Make Room! Een droom die uitkomt want het is iets wat ik al jaren wil maar stiekem niet durfde. Of eigenlijk nog steeds niet, want wat nou als de omzet tegenvalt en de realiteit niet zo rooskleurig is als het plaatje in mijn hoofd? Allerlei doemscenario’s komen in me op terwijl ik nog niet eens het huurcontract heb getekend. Ik probeer me er zo weinig mogelijk van aan te trekken, first things first. Ik mail Donna Wilson (erg belangrijk) met de trotse mededeling dat ik eindelijk een stenen winkel open, ze accepteerde voorheen nooit webshops zonder stenen locatie. En met het vooruitzicht van haar vrolijke ontwerpen in mijn winkel krijg ik er nog meer zin in. Ik maak een lijstje met merken en ontwerpers bij wie ik graag zou inkopen en het is snel duidelijk dat ik dat nooit red met mijn mini budget. Minstens de helft wordt weggestreept, hoppa! Ik hak knopen door en ben trots op mezelf! Het lijstje wordt echter elke dag minstens één keer aangepast en is na een week nog amper leesbaar, keuzestress noemen ze dat geloof ik… Bovendien ben ik geneigd mijn complete budget er uit enthousiasme doorheen te jagen en al het moois in te kopen wat ik tegenkom, maar ik wacht geduldig op de prijslijsten die nog moeten komen. Van House Doctor bijvoorbeeld, ik kreeg een ‘echte’ papieren catalogus, geweldig! Zo’n blinkend boekwerk dat gewoon in de brievenbus valt en je letterlijk kunt doorbladeren. Nu ben ik zo’n ouderwetse miep die gek is op papier dus je kunt je voorstellen hoe blij ik werd van zo’n boek vol sfeerbeelden, waar je gewoon met een pen kunt omcirkelen wat je mooi vindt en daarnaast een lijstje van artikelnummers bijhoudt. Dat doorgaans achteraf blijkt dat je toch wel erg veel mooi vindt en je minstens de helft moet schrappen wegens budgettechnische redenen heeft niemand me ooit verteld. Mijn hemel wat is dit moeilijk. (Keuzestress 2.0) Ik besef me dat ik bovendien niet eens meer weet welk nummer bij welk artikel hoort en moet van voren af aan beginnen. Ik doe een poging tot het maken van kleine tekeningetjes bij de artikelnummers maar moet helaas toegeven dat knippen de enige optie is. De mooie catalogus verpesten, zo voelt het haha! Ik vraag me even af of dat een legitieme reden zou zijn om een nieuwe aan te vragen maar gok het er niet op. Wanneer ik helemaal tevreden ben met mijn selectie, typ ik alle artikelnummers in een mail en klik direct op verzenden. Hoppa. Weer een knoop doorgehakt, next please! Als ik die avond weer mn woonkamer binnenstap besef ik dat dat binnenkort een ‘echte’ woonkamer zal zijn. Op het bureau heb ik een fotostudio ingericht en omdat ik bijna altijd wel iets aan het fotograferen ben (of een trage opruimer ben, één van de twee,) staan er altijd producten op de vensterbank en op de grond. Dat is straks allemaal weg, heerlijk! Ook mijn computer gaat mee, deze stond oorspronkelijk op mijn werkkamer maar verhuisde naar de woonkamer omdat het daar zo heerlijk licht is. Het nadeel daaraan is dat ik mijn werk niet los kan laten en mijn computer overuren draait, ook ‘s avonds. Ik probeer me voor te stellen hoe het voelt als ik straks thuis ben en daadwerkelijk niet kan werken. Misschien dat dan eindelijk mijn tv van pas komt, lekker series kijken en mee kunnen praten over wie de mol is, dat soort dingen. Maar dan wel stiekem op mijn telefoon mn mail en bestellingen checken, en als ik toch bezig ben even neuzen op Pinterest en Instagram… Dat is geen werk toch? 😉 Liefs, Leonie
